Τα μηχανικά μπουλόνια αγκύρωσης και τα χημικά μπουλόνια αγκύρωσης είναι αυτή τη στιγμή οι πιο σημαντικοί συνδετήρες στην αγορά. Στα μάτια πολλών λαϊκών, θα έπρεπε να είναι παρόμοια, αλλά στην πραγματικότητα εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο.
Πρώτον, υπάρχουν διαφορές στον τρόπο ενίσχυσης. Η χημική άγκυρα βασίζεται κυρίως στην τοποθέτηση του χημικού σωλήνα μέσα στην τρύπα ή στο συμπίεση μέρους του φαρμάκου στο δοχείο μέσα στην τρύπα μέσω ενός πιστολιού καλαφατίσματος και η βίδα που τοποθετείται στην τρύπα θα Όταν σπάσει ο σωλήνας φαρμάκου, η βίδα μπορεί να δαγκώνεται σταθερά στην οπή του τοίχου από τη δύναμη προ-σφίξεως που δημιουργείται από το σωλήνα φαρμάκου.
Το μπουλόνι μηχανικής αγκύρωσης χρησιμοποιεί την αρχή μηχανικής ασφάλισης της βίδας για να αγκυρώσει το σταθερό μέρος.
Διαφορετικά μπουλόνια αγκύρωσης έχουν διαφορετικές μεθόδους κατασκευής, γεγονός που θα προκαλέσει διαφορές στην περίοδο κατασκευής. Τα χημικά μπουλόνια αγκύρωσης αγκυρώνονται με χημικούς παράγοντες, επομένως χρειάζεται περισσότερος χρόνος για την πλήρη σκλήρυνση των χημικών παραγόντων, το οποίο ξεπερνά. Η θερμοκρασία στην οποία στερεοποιείται ο χημικός παράγοντας είναι επίσης πιθανό να προκαλέσει μείωση της ποιότητας της άγκυρας. Για έργα με περιορισμένο χρόνο κατασκευής, οι χημικές αγκυρώσεις δεν είναι καλή επιλογή.
Το μηχανικό μπουλόνι αγκύρωσης δεν έχει τέτοιο πρόβλημα, εφόσον η τρύπα είναι τρυπημένη και αγκυρωμένη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αμέσως και δεν θα επηρεαστεί σε καμία περίπτωση η ποιότητα της αγκύρωσης, γεγονός που μπορεί να εξοικονομήσει πολύ χρόνο.
Όσον αφορά τη δυσκολία λειτουργίας, για να επιτευχθεί καλύτερο αποτέλεσμα αγκύρωσης του χημικού μπουλονιού αγκύρωσης, είναι απαραίτητο να καθαρίσετε τη σκόνη και τα υπολείμματα στην οπή και να μεγιστοποιήσετε την επαφή του χημικού παράγοντα με το υπόστρωμα για να επιτευχθεί εφέ αγκύρωσης. Εγχύστε επιδέξια χημικά μέσα στις τρύπες, γεγονός που θα αυξήσει τη δυσκολία αγκύρωσης.
